Imię, Nazwisko Tala Santos
Urodziny: 12 czerwiec.
Oficjalna Nazwa Kraju: Republika ng Pilipinas / Republika Filipin
Charakter: Z początku Tala zachowywała się niezwykle brutalnie wobec obcokrajowców, ponieważ bała się zniszczenia swej fauny I flory, przy której dorastała. Dlatego często walczyła z przybyszami, by zaraz wrócić do swego prostego życia. Jednak ludzie przybywali coraz częściej i liczniej, dlatego postanowiła dać im szansę. Jako dziecko była bardzo podejrzliwa, nerwowa, ciężko było jej utrzymać czy nawiązać jakiekolwiek relacje. Ponieważ nie miała doświadczenia w postępowaniu z ludźmi, jej osądy były raczej niemądre. To właśnie spowodowało, że zaczęła bardziej życzliwie odnosić się do ludzi. Jest bardzo drażliwa na punkcie jej niepodległości, ponieważ parę razy starała się otworzyć przed kimś, a ta osoba zamiast mieć ją za przyjaciółkę, wolała mieć za kolonię. Pierwszy był Hiszpania. Nawet Ameryka zrobił coś takiego. Te wydarzenia wyjątkowo ją zasmuciły, ale także pokazały jej, jak ważne jest bycie niezależną I silną. Pomimo jej stosunku do przeszłości, jest optymistką. Zawsze stara się ukryć swoje problemy najbardziej, jak to jest możliwe, a przez to się izoluje. Według niej, jeżeli będzie się pracować wystarczająco ciężko, wszystko będzie proste. Przez to, nigdy nie wie, kiedy ma sobie odpuścić. Rzadko kiedy zmienia zdanie, jeżeli coś sobie postanowi. Może i bywają momenty, w których chciałaby się podda, ale jej optymizm podpowiada, że wszystko będzie dobrze. Lubi kończyć to, co zaczęła, a do tego uważa, że myślenie pozytywne to klucz do sukcesu. Nie jest zbyt nerwowa – woli mówić spokojnie, nawet, jeżeli ktoś ją bardzo denerwuje. Chociaż, jeżeli chodzi o rzecz bardzo ważną, potrafi stanąć w obronie czegoś, w co wierzy całym sercem. Gdy była młodsza była bardziej nieokiełznana i złośliwa, dlatego właśnie wywołała rewoltę zarówno przeciw Hiszpanii, jak i przeciw Ameryce. Nie lubi, gdy ktoś mówi jej, co ma robić, ponieważ bierze wszystko na wyzwanie, a tym samym ułatwia komuś innemu pracę. Jest bardzo zagorzałą katoliczką, ale nie przeszkadza jej to w trenowaniu sztuk walki, przez co stała się mistrzynią samoobrony. Jeśli nie ma potrzeby, nie pokazuje tego.
Z biegiem czasu, gdy rosła, stawała się także silniejsza. Często się przemęcza – nawet, jeżeli nie może czegoś zrobić sama, zawsze odmówi, gdy ktoś zaproponuje jej pomoc. Poddaje się dość często, gdy jest smutna myśli o historii. Dlatego trudno ludziom z nią wytrzymać. Tala jest pracowitą dziewczyną – jaką dasz jej pracę, taką wykona. Wygląda na to, że lepiej idzie jej pomaganie innym, niż dawanie pomóc sobie. Weźmie wiele zadań na swoje barki i będzie się przepracowywać, ale uważa, że to buduje charakter. Nie daje sobie zbyt wiele czasu wolnego. Wstaje wcześnie rano by iść do pracy, a praca trwa często przez cały dzień. No, może z wyjątkiem siesty, które uwielbia, jednak ma wyrzuty sumienia. Czasem boi się, że przez swoje lenistwo nie dokończy pracy. Co dziwniejsze – jeżeli się rozluźni będzie już rozluźniona na bardzo długo i trudno jej będzie się zebrać do roboty. Stara się pozbyć tej wady przez jeszcze cięższą pracę.Z powodu silnej wiary oraz kultury azjatyckiej, Tala nie jest najlepsza do jakichkolwiek romansu. Zbyt dużo czasu zabiera jej okazywanie niepodległości, co nie zmienia faktu, że jest jedną z najbardziej przyjacielskich dziewczyn. Stara się wybrać tego jedynego, z którym mogłaby wyjść za mąż, ale nie dopuszcza do siebie myśli, że ktoś mógłby być zainteresowany jej urodą. Ogólnie można powiedzieć, że lubi romanse, jednak niewiele o nich wie. Bardzo łatwo ufa ludziom, ale gdy jej na kimś zależy, potrafi zachowywać się bardzo dziwnie. Nigdy się nawet nie całowała, dlatego jeżeli chodzi o związki, lubi zmieniać temat. A to wkurza przyszłych panów młodych. Tak oto Filipinka została dziewczyną z największą liczbą męskich przyjaciół. Uwielbia muzykę. Zna wszystkie swe tradycyjne tańce i piosenki, często śpiewa je sobie w trudnych chwilach. Jednak lubi także inne rodzaje muzyki, nie tylko te z jej kraju, a także Amerykańskie. Karaoke jest bardzo popularne na Filipinach i Tala uwielbia zapraszać inne kraje, by z nią pośpiewały. Nie jest zbyt pewna siebie, jeżeli chodzi o śpiewanie, ale z pewnością jest utalentowana. Uczyła się także wielu tańców z Hiszpanią, dlatego jest idealną partnerką do zabaw tanecznych. Jeżeli chodzi zaś o nowoczesność… ma mieszane uczucia. Bardzo lubi komórki i bardzo często z nich korzysta – przecież zawsze może rozmawiać ze swoimi przyjaciółmi. Bardzo chciała być podobna do krajów zachodnich, ale w efekcie… więcej czasu poświęcała rolnictwu. Przecież uwielbia naturę i ogrodnictwo, ale niestety, w jej miastach jest raczej… niezbyt czysto. Jednak bardzo się stara uprzątnąć jakoś cały ten syf, żeby wreszcie było w duchu azjatyckim – czysto i schludnie.
Wygląd: Jest niska, jak na prawdziwą Azjatkę przystało – metr siedemdziesiąt w kapeluszu (a tak naprawdę około 156 cm). Jest raczej delikatnie zbudowana. Szczupła, chociaż ramiona i nogi są trochę umięśnione z powodu ciężkiej pracy, jakiej się podejmuje. Jej figurę można opisać jako trochę chłopięcą. Ma małe wcięcie w talii, mały biust (co jest powodem kompleksów), oraz (tu uwaga) małe stopy. Ma ciemnobrązowe włosy, które najczęściej wyglądają na czarne. Zwykle zbiera je w kucyk po lewej stronie głowy, używa do tego kwiecistej gumki. Także stokrotka często widnieje nad jej lewym uchem. Jest właścicielką prostej jak linijka grzywki, która kończy się tuż przed jej oczami. Oczy – oczywiste! Jak u każdego przedstawiciela Azjatyckiej Rodzinki – brązowe. Zazwyczaj ubrana jest w stroje luźne, które pasują do klimatu tropikalnego. Najczęściej jednak można ją zobaczyć w sukience-kimonie, niebieskiej bluzce na ramiączkach i brązowych szortach, a jej ulubiony zestaw to biała bluzka w czerwone kropeczki, jeansowe szorty i brązowe sandałki. Poza tym, w jej szafie znajdzie się dużo ubrań w kolorach czerwonym, niebieskim, zielonym i żółtym. Jeżeli zaś chodzi o stroje narodowe, ma parę barot saya, każdy w innym kolorze. Jest też szczęśliwą posiadaczką sukienki o wdzięcznej nazwie Mestiza, a także innych tradycyjnych filipińskich kostiumów. Ma tatuaż, od kciuka do nadgarstka. Przedstawia on lingling-o. Z założenia ma jej przynieść szczęście i dobrobyt. Ma także przekute uszy, ale rzadko się ją widuje z kolczykami w uszach. Najważniejsze na końcu – zawsze nosi krzyż na łańcuszku. Czasem widoczny, czasem pod ubraniem.
Historia: Pierwsze wspólnoty plemienne powstały dopiero w XV wieku. Z Burnei na Filipiny przeniósł się islam, dlatego na północy kraju zaczęły się tworzyć sułtanaty. Pamięta ktoś pana Ferdynanda Magellana? To on jako pierwszy europejczyk przybył na wyspy Filipin. Chciał się podlizać następcy tronu hiszpańskiego Filipowi II i nazwał archipelag właśnie Filipiny. Do końca XVI wieku cały archipelag został przekształcony w kolonię hiszpańską. Właściwie to, że Filipiny nie są teraz państwem islamskim jest tylko i wyłącznie zasługą Hiszpanów. W XVII i XVIII wieku Hiszpanie musieli bronić Filipiny przed Holendrami i Anglikami, a także tłumić powstania niepodległościowe. Był to bardzo trudny czas. Pierwsze większe powstanie antyhiszpańskie wybuchło w 1872 roku w mieście Cavite. Od 1898 Hiszpanie mieli pełne ręce roboty, gdyż jednocześnie mieli wojnę hiszpańsko-amerykańską oraz właśnie powstanie. 12 czerwca 1898 powstańcy ogłosili swą niepodległość, ale USA, po zwycięstwie nad Hiszpanią, nie uznał tej decyzji i na mocy traktatu paryskiego ustanowił na wyspach własne rządy. W 1899 Zgromadzenie Narodowe Filipin uchwaliło konstytucję i wybrało prezydenta, który wezwał Filipińczyków do powstania przeciwko USA, lecz po 2 latach walk został zmuszony do złożenia przysięgi na wierność. Kolejne próby wyzwolenia datuje się na dwudziestolecie międzywojenne. W 1934 roku Kongers Stanów Zjednoczonych nadał Filipinom autonomię na 10 lat, oraz przekształcił swą kolonię w Wspólnotę Filipińską. 7 grudnia 1941 Japończycy rozpoczęli atak na Filipiny. Rząd emigracyjny znalazł swój azyl w USA. 14 października 1943 władze japońskie proklamowały niepodległość Filipin i utworzyły marionetkowy rząd. Był to kolejny impuls do walki. Tym razem główną siłą partyzantki była komunistyczna partia Hukbalahap. W 1945 roku wojska amerykańskie wyparły Japończyków. W lipcu 1946 ponownie proklamowano niepodległość. Później na Filipinach było względnie spokojnie, aż do roku 2003, gdy grupa niższych stopniem wojskowych próbowała dokonać zamachu stanu. Na całe szczęście wszystko się uspokoiło i teraz Filipiny rozwijają się w zawrotnym tempie.
Cecha Charakterystyczna: Nie spotkasz jej bez jakiegokolwiek kwiatka we włosach.
Ciekawostki:
1. Do rozmowy wtrąca cholernie dużo języków. Hiszpański, angielski, chiński, swój własny - tagalog/filipiński i nawet niemiecki. Jej hobby to nauka języków.
2. Kilka razy zmieniała sobie datę obchodzenia urodzin. Obecnie obchodzi je 12 czerwca. Wcześniej były także takie daty jak: 4 lipca, 21 sierpnia, 21 września i 30 grudnia.
3. … ma dziwny akcent. Gdy mówi po angielsku brzmi raczej dziwnie, co jest powodem kolejnych kompleksów. Często zapożycza słowa i akcenty przy rozmowie z innymi krajami, dlatego w jej języku można spotkać słowa zarówno brzmiące jak hiszpańskie, brytyjskie czy amerykańskie. Wszystko to składa się na jeden, piękny, filipiński akcent.
4. Jest krajem wyspiarskim i… czasem jej samej trudno jest cokolwiek zrozumieć, gdyż poza urzędowym językiem filipińskim, w użyciu jest ponad 100 innych języków!
5. A także prowadzi ze sobą, z pozoru idiotyczne konwersacje jednosylabowe. Np. ‘Baba?’ ‘Babababa’ oznacza ‘Czy ta winda jedzie w górę?, ‘Tak, winda jedzie w górę’.
6. Hiszpania uważa ją za swoją córkę lub młodszą siostrę. Zależy to od jego nastroju.
7. Łączą ją bliskie relacje z Japonią, Ameryką, Francją, Hiszpanią, Meksykiem, Malezją, Burnei i UKBros&Sis (Szczególnie z Irlandiami dobrze się dogaduje).
8. Ma mieszane uczucia co do 'Azjatyckiej Rodzinki'. Częściej mówi, że jest Europejką niż Azjatką.
9. Pomimo tego, że wychowywał ją Chiny, ta nie czuje się z nim jakoś szczególnie bardzo związana. Yao ma jej to oczywiście za złe.
10. Nie od zawsze nazywała się "Tala Santos" te imię wybrała sobie dopiero po uzyskaniu niepodległości. Wcześniej, podczas pobytu u Chin nosiła imię 荀天桺 (Xun Tianliu), Hiszpania nazwał ją Lola Fernandez Carriedo (i bardzo lubi to imię!). Z kolei Ameryka zwracał się do niej Charlie, a ostatni z 'kolonizatorów' - Japonia: Kumiko Honda.
11. Przez wcześniejszy punkt wszyscy w nim wymienieni czasami zwracają się do niej właśnie tak a nie inaczej. Nie zwraca im za to uwagi, bo mimo wszystko te imiona mają dla niej bardzo dużą wartość sentymentalną.
12. Lubi kuchnię Angielską. Właściwie zjadłaby wszystko.
Temat: Republika ng Pilipinas 
